Proletari@s do Rock & Roll
Vai ser difícil por en palabras o que vivimos
o sábado no Dado Dadá: @s Proletari@s do Rock & Roll levabamos case dous
anos con este proxecto e por fin conseguimos plasmalo nun disco logo dunha
reformulación profunda da banda na que, por motivos varios, era necesario
reinventarse e construír. Alá foron ducias de ensaios, varios concertos
maiormente precarios pero intensos e emocionantes, sesións de gravación na Sala
Moon, no local de ensaio e en Bungalow estudios, unha mestura e masterización
que nos deu ben a lata e nos fixo retrasar a presentación e unha inversión económica
persoal apoiada pol@s mecenas deste “crowdfunding inverso” máis coñecido como
prerreserva ;) Alí estivemos tod@s e sentimos a vosa calor, a vosa emoción, o
voso riso. Alí exorcizamos os demos todos inda que fora por un par de horas.
Ata alí vos achegastes e cantastes con nós a pesar da contraprogamación e a
presión “mediótica” que nos quere afundir na melancolía e no medo... e no sofá.
Grazas por estardes aí e por escoitar.
Roberto Sobrado
…Anotación pra un diario proletario…
É
a hora de lernos cos ollos pechados e non topeñar no canto da cicatriz polo que
escorregan as leituras somnámbulas dos tempos desaprendidos, que nos sinalan
pero non nos devoran. Porque nós faguemos cartapacio e palenque no mesmo
pesadelo que nos mirou mañá erguernos sen recuar desa nosa barricada que cabe
nun cestiño de mazás, e foran recollidas polas mesmas maus que topamos
desfeitas nas cunetas sen liñas nin dedos nin pasado.
As
maus das que traballan e multiplican e remendan e apalpan todo e lle chaman
“mundo”. As maus que son maus e son ollos, abrindo a aventura dos pomos que
mantiñan ILES pechados a cal e canto. As maus que son maus e son linguas, remo
i arado, proa e rella sempre . As maus que son ventre e velutina, porque
inda que o iodo llas gasas llos debamos ós outros
a
nós tampouco se nos esquecerá mandar recado polas vísperas.
compostela, ano cero, Proletarios do Rock & Roll
quico valeiras
Comentarios
Publicar un comentario